Suptilna dimenzija početka procesa pozapadnjačenja muslimanskog društva
Muhamed Kutb ističe u svoj djelu Vakiuna el-muasir da su Englezi tokom kolonizacije Egipta -- poučeni negativnim francuskim iskustvom -- ostavili Al-Azhar da radi nesmetano, dok su pored njega gradili privatne škole u cilju pozapadnjačenja narednih generacija. Te škole imale su u svojim programima i islamski predmet kao i arapski jezik. Zamka je bila u rasporedu časova, jer su ti predmeti, islamska vjeronauka i arapski jezik, morali biti na kraju radnog dana ili pred sami vikend kada su djeca već sa mislima kod djeda i nene na selu ili u nekoj igri -- tako da učenici svoje osjećanje umora, iscrpljenost ili potrebe za bijegom, kasnije kroz život, uvijek dovedu u asocijaciju sa islamom. Uz to, za predavače tih ključnih predmeta birani su stari, neatraktivni ljudi koji su koristili metode forsiranja memorizacije materijala uz prijeteći prut. S druge strane, časovi engleskog jezika uvijek su bivali na početku radnog dana kada su učenici najodmorniji, uz izlaganje mladih i atraktivnih profesora koji su koristili zanimljive metode rada. Vremenom su učenici počeli zaključivati da je, u poređenju sa engleskim, arapski jezik nenaučan, težak i prevaziđen, te da je i sve što je napisano na tom jeziku takvo. I proces pozapadnjačenja bio je vješto pokrenut, a rezultate analizirajte..."
(Izvor: Edin Tule, Socio-psihološke dimenzije Kur'ana)
Zemlja slobode i zatvora
U Sjedinjenim Američkim Državama (SAD), najslobodnijoj državi svijeta, na 106 miliona stanovnika, 1920. godine bilo je 70.000 zatvorenika, dakle oko 70 na 100.000. Danas, na 310 miliona stanovnika u SAD-u ima 2,5 miliona zatvorenika, što je 716 na 100.000, napredak od 1200 odsto. Ujedno, procenat zatvorenika u SAD-u pet je puta veći od svjetskog prosjeka. Više od 25 odsto svih zatvorenika u svijetu leži u zatvorima SAD-a.
(Izvor: Ferid Muhić, Duhankesa brvnara)
Od nule do miliona i nazad
Neka istraživanja pokazuju da je većina milionera u svijetu počinjala od nule, a isto tako i da su milioneri koji su lahko naslijedili veliki imetak taj imetak brzo potrošili i doživjeli bankrot. Prema ovom istraživanju, samo 5% takvih uspije zadržati i povećati taj imetak.
(Izvor: Halid Ebu Šadi, Skidanje okova lijenosti)
Iskušenje Ibn Halduna, utemeljitelja sociologije
Nadaleko poznati islamski učenjak Ibn Haldun (1332--1406), referentni stručnjak za više naučnih polja, tokom života bio je iskušan velikom porodičnom tragedijom. Naime, na putu za Egipat, uslijed brodoloma stradala mu je supruga i pet kćerki. U životu su mu ostala samo dva sina koja su se igrom sudbine umjesto morem ka egipatskoj prijestolnici uputili kopnom. Uprkos navedenom, Ibn Haldun ostao je u potpunosti pribran prihvativši Božije određenje, te je nastavio sa stjecanjem i širenjem znanja u Egiptu, i danas se smatra utemeljiteljem sociologije kao naučne grane.
(Izvor: Revue Sarrazins)
Sloboda jevreja pod islamskom vlašću
Prema nekim modernim hroničarima i esejistima, biti židov u zemlji islama nije bio nimalo lahak zadatak. Međutim, navedena konstatacija daleko je od istine. Djelimično arabizirani, jevreji u Kordobi i u Jerusalemu, posjedovali su svoje gradske četvrti, te slobodno raspolagali svojim sinagogama, sudijama i školama, živjeći najčešće u najpotpunijem miru. Štaviše, historijska je činjenica da su jevreji upravo na prostoru pod dominacijom muslimana, kao nigdje drugdje, uspjeli razvijati i unaprijediti svoje kulturno i vjersko naslijeđe.
(Izvor: Revue Sarrazins)
Halifa Mustensir
Mustensir, prvi od egipatskih halifa Abasija nakon pada Bagdada u ruke Mongola 1258. godine, jedan je i jedini abasijski halifa i među rijetkim halifama u historiji ummeta koji je poginuo u borbi. Nakon što je pobjegao iz drevne prijestolnice islama, Bagdada, gdje su potomci Džingis-kana ubili gotovo 700.000 njegovih stanovnika, utočište mu je pružio i za halifu ga 1261. godine ustoličio nadaleko poznati Bajbars, novi sultan egipatskih Memluka koji je godinu dana ranije uspio poraziti Mongole u poznatoj Bitki kod Ajnul-Džaluta. Ova bitka jedna je od najvažnijih srednjovjekovnih bitaka jer su Memluci njome zaustavili osvajanja Mongola ka zapadu, čime je spriječeno i njihovo osvajanje Evrope. Odlučan da se osveti za masakr svoje porodice koji je počinjen tri godine ranije, novoustoličeni halifa nastojao je mobilisati muslimane za borbu protiv krvoločnih Mongola. Njegovom pozivu odazvao se neznatan broj beduina, njih oko 3.000, ali se halifa Mustensir nije dao obeshrabriti, već se uputio u Damask, gdje ga je čekao bliski rođak Ebu Abbas Ahmed u čiju se pomoć uzdao. U pratnji vojske uspjeli su preći Eufrat, ali nažalost nikada nisu stigli do Bagdada koji se tada još uvijek nalazio pod kontrolom Mongola, već Mustensir gine u bitki koja je izbila na prostoru iračke provincije Anbar, boreći se prsa u prsa sa Mongolima. Njegova vladavina trajala je samo pet mjeseci. Što se pak tiče njegovog rođaka Ebu Abbasa, uspio je sačuvati živu glavu u okršaju sa Mongolima, te nakon što se domogao Kaira, biva ustoličen za novog halifu, pritom, bez ikakve realne moći u rukama.
(Izvor: Revue Sarrazins)
